Spanning en nieuwsgierigheid, de hoop dat alles goed is maar toch ook een klein beetje voorzichtigheid voor het geval er iets mis is en (gelukkig) achteraf het blije gevoel om je kindje weer gezien te hebben. Iedere echo is weer bijzonder én een beetje spannend tegelijk.
Inmiddels hebben we al drie echo’s bij de verloskundige gehad en na veertien weken volgde er nog een extra echo. We hebben er namelijk voor gekozen om een “pretecho” met gezondheidscheck en geslachtsbepaling te laten doen.
De eerste echo hadden we bij de verloskundige, dit was toen ik acht weken zwanger was. Het voelde toen allemaal nog zo onwerkelijk, maar het was super spannend dat we voor het eerst naar ons kindje konden gaan kijken! Ik moet eerlijk toegeven dat ik het, achteraf gezien, niet zo’n bijzondere echo vond ; ). We zagen een klein boontje wat niet veel weg had van een baby (ik had het me anders voorgesteld), maar gelukkig wel met een kloppend hartje. Dat was natuurlijk wel heel erg mooi en bijzonder om te zien!
De tweede echo was met negen weken en zes dagen, en omdat het dus net geen tien weken was moesten we niet veel later terugkomen voor een nieuwe echo. Om de termijn officieel vast te stellen moet je namelijk tien weken zwanger zijn en dat was ik, op één dag na, dus nog niet. Wat was het mooi om de baby te zien met deze echo’s. Al druk aan het bewegen met de armpjes en beentjes en als klap op de vuurpijl mochten we ook even naar het hartje luisteren. Toen kwamen de tranen bij mij, want dat was toch wel erg bijzonder!
Tijdens de derde echo, een beetje een cadeautje, zagen we dat de baby opnieuw hard gegroeid was. Elke keer met de echo krijgen we een show te zien, want wat is er toch veel beweging in mijn buik. Zo gek dat ik daar nog helemaal niks van voel, maar het is er wel.
Na veertien weken volgde dus de “pretecho”. De naam blijft een beetje vreemd omdat het ook een echo inclusief gezondheidscheck is. Het is dus vooral een spannende echo maar omdat het er allemaal gezond uitzag werd het voor ons gelukkig een pretecho. Omdat we een dag later een kleine Gender Reveal Party hadden georganiseerd, wilde ik het geslacht van de baby nog niet weten. Mijn vriend wilde daar niet op wachten en hij kreeg het, via een briefje, dus al gelijk te zien. Dit was gelijk in het begin, waarin ik dus even mijn ogen dicht moest houden en niet op het scherm mee mocht kijken. Wat was dat moeilijk!
Daarna mocht ik gelukkig weer meekijken en kon ik ook zien hoe mooi je alweer gegroeid bent. Je lijkt al echt op een baby, met beentjes, voetjes, teentjes, armpjes en vingertjes. Alles werd mooi in beeld gebracht en er werd uitgelegd waar naar gekeken werd. Was het middenrif helemaal af? Was de rug netjes gesloten? Hoe was de stand van de voetjes? Klopte het hartje goed en was het maagje netjes gevuld?
Gelukkig was alles in orde en hebben opnieuw even naar het hartje mogen luisteren. Ook het ritme van de hartslag is op een foto gezet. Heel erg bijzonder! Als toetje kregen we ook nog een kort stukje in 3D te zien en de complete echo werd op een USB-stick aan ons meegegeven. Inclusief de foto’s natuurlijk. Een paar voor mij én eentje apart voor mijn vriend, want daar stond het geslacht op. Hij wist het dus al, maar ik moest nog één dag wachten om het geslacht van onze baby te weten. Spannend…… !
